Παγιδευμένος σε 4 τοίχους, καθόμουν και κοιτούσα την παλιά βιβλιοθήκη.Αναμνήσεις βιβλίων από την παιδική μου ηλικία, με έκαναν να ταξιδέψω σε εκείνα τα χρόνια, χρόνια ανεμελιάς, χρόνια ξεγνoιασιάς, χρόνια ατελείωτου παιχνιδιού..ωρα 18:10, με εκαναν να στεναχωρεθώ λίγο αυτές οι σκέψεις, και είπα να βγω λίγο έξω να ξεσκάσω.Eνιωσα παρόλο το νεαρό της ηλικίας μου, πως είχα μεγαλώσει.Βγαίνω στο δρόμο, ανάβω ένα τσιγάρο, για συντροφιά, και οι νοσταλγικές σκέψεις εξακολουθούν να βολτάρουν στην άκρη του μυαλού.Περνάω έξω από το "παρκάκι", ετσι το λέγαμε οταν είμασταν παιδιά, και μια νεκρική σιγή σήμανε τον κώδονα κινδύνου μέσα μου.Που είναι οι φωνές των παιδιών?Που είναι τα γέλια τους?Που είναι τα παιχνίδια τους?Που έχουν παρκάρει τα ποδήλατα τους?Αυτές οι ερωτήσεις βασάνιζουν τώρα το μυαλό μου.Γιατί ρε παιδιά?Γιατί δεν το ζείτε όπως εμείς?Σας κατέστρεψαν τη χαρά?ποιος φταίει?Κι άλλες ερωτήσεις που καταστρέφουν ολοένα την ηρεμία μου...Ώρα 18:40, η βόλτα τελείωνει και γυρνάω στους 4 τοίχους.Μια αόρατη δύναμη με τραβάει ξανά πίσω στη βιβλιοθήκη.Αρπάζω ενα βιβλιο και αρχίζω να το ξεφυλλίζω.Γυρνάω στην τελευταία σελίδα και η εικόνα που αντικρίζω με κάνει να δακρύσω.Κάτι στραβά άσχημα γράμματα χωρίς τόνους, έλεγαν:θα πάμε στις 7 στο παρκάκι?Κοιτάω ενστικτωδώς το ρολόι μου...Ωρα 19:00.Μια ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί μου, και μια ερώτηση αιωρούταν στο μυαλό μου, ψάχνοντας απελπισμένα μια απάντηση...Γιατί ρε παιδιά?
Ήρθανε τα Χριστούγεννα....Έχουμε προετοιμαστεί ήδη για την άφιξη τους εδώ και ένα μήνα. Διαφημίσεις, τραγουδάκια στο τρανζίστορ καθώς και ο καθιερωμένος, υποψήφιος για κιτς-awards, στολισμός της πόλης, μας έχουν βάλει με το ζόρι στο κλίμα.
Για εσένα που αισθάνεσαι μειονεκτικά, καθότι δεν αισθάνεσαι αυτή τη γαλήνη και το δέος των άγιων ημερών όπως οι γύρω σου. Για 'σένα που πιστεύεις ότι αν ακούσεις το 'Last Christmas' για ακόμη μία φορά, θα τρέξεις στο κοντινότερο φαρμακείο ελπίζοντας μόνο σε ένα overdose. Για εσένα που σου περνάει από το μυαλό να ρίξεις μία διαφορετική ματιά, μακριά από τα γιορτινά φωτεινά λαμπάκια.
Μιλούσα χτες με τον αδερφό μου και συζητούσαμε διάφορα και σε κάποια φάση με λέει τι εννοείς σαν παλιά κασέτα?'Ενταξει μου ακόμη ένας τρόπος μέταφορας μούσικης τι διάφορα έχει
απο το CD ή από το ΜΡ3 μου?
Και κάθομαι και σκέφτομαι το πόσο μα πόσο τύχερος είμαι που πρόλαβα την επόχη με την κασέτα και πόσο ζήμια έχει κάνει το 'ιντερνετ...ζήμια δεν θα το έλεγα,απλά τα έχεις όλα στα χέρια σου σε ένα κλίκ...τι ξένερωτο...καθόλου ανάζητηση από τρίγυρω..απλά ένα κλίκ..
Θυμάμαι την πρώτη φόρα που άκουσα Παύλιδη, ήμουνα σε 'να καίνουριο ΄φιλο μου το σπίτι,
είχε και μια μέγαλυτερη αδέρφη να δεις πως τη λέγαν??Ωραία κόπελα στα 17 πέρίπου έμεις
πίτσιρικια,δεν έχει σήμασια,τέλος πάντων,κάθως πέρνουσα έξω από την μισόκλειστη πόρτα της διαπέρνουσε ο ήχος των Ξύλινων Σπάθιων δεν είχα άκουσει κάτι πάρομοιο ήχο..τότε κατάλαβα ότι πρέπει να την απόκτησω έκεινη τη μούσικη...
'Αφου έπρηξα τον φίλο μου να ζήτησει από την αδέλφη του να μου γράψει μια κασέτα, τελικά,την έπομενη μέρα τα κατάφερα..κράτουσα στα χέρια μου την πρώτη μου κασέτα από επιλογές από Ξύλινα Σπαθιά....τι γκαύλα.. μόνο έτσι μπόρω να το περίγραψω γκαύλα..
Δεν ξέρω και γω πόσες φορές έχω ακούσει εκείνη τη κασέτα...ακόμη την ακούω σαν τότε, τέρμα τα ήχεια και έκεινος ο ήχος να σου τρυπαεί το στήθος ακόμη το νιώθω...
Αύτη είναι η μαγεία της παλίας κασέτας,κάτι που δεν μπόρει να σου δώσει το CD ή το ΜΡ3,
γιατί μια παλιά κασέτα έχει ψυχή,ένα κομμάτι ψυχής από αύτον που τη γράφει..και για αύτον που θα την ακούσει...τελίκα είναι 'εκφραση συναισθημάτων..ναι αυτό είναι τώρα είμαι σίγουρος
Ανησυχίες προκάλεσε ο τελευταίος μήνας και παράξενους προβληματισμούς. Μπορεί να φταίει το κρύο, μπορεί το ότι η νύχτα κάνει την εμφάνιση της λίγο μετά το μεσημεριανό φαγητό, πολλά μπορεί να είναι υπαίτια. Το εβδομαδιαίο τσίπουρο-event της παρέας (copyrights δεν δίνω στον κ.Φιλλιπίδη..) και ο ημερήσιος καφές, συνδυάζονται με συζητήσεις παραλογισμού και επιστημονικής φαντασίας. Όπως είπε και ο Τζόνι, αν θα μας ακούσει κάποιος που δεν μας ξέρει, θα μας πάρει για τρελούς.
Οι ανησυχίες όμως είναι αυτές που δημιουργούν τις καλύτερες ιδέες. Πολλές ιδέες, πάρα πολλά σχέδια, άσχετα που στο δεύτερο λεπτό τα περισσότερα κρίνονται απλά ανέφικτα. Ώσπου η ιδέα ήρθε από τον ξανθό προμόσιον μάνατζερ (άνευ αποδοχών) του μπλογκ. Αμέσως το τμήμα παραγωγής έπιασε δουλειά και το διαδικτυακό ραδιόφωνο του μπόγκσποτ έγινε πραγματικότητα.
Φιλοξενείτε στο σέρβερ του 'listen2myradio' και θα μπορείτε να το ακούσετε από αυτή τη διεύθυνση..
sanpaliakaseta.listen2myradio.com
Η πρώτη εβδομάδα θα είναι κυρίως δοκιμαστική, μέχρι να καταλήξουμε στις ώρες και στον τρόπο λειτουργίας. Εν τω μεταξύ οι φιλόδοξοι παραγωγοί, ξεσκονίζουν τα μικρόφωνα και ξεκουράζουν τις φωνητικές χορδές τους. Κλείστε λοιπόν τις τηλεοράσεις και συντονιστείτε εδώ..
2010 και ο νέος δίσκος του Cayetano με τίτλο "Back Home" σηματοδοτεί τη δισκογραφική του επιστροφή στην Ελλάδα κάτω από τη σκεπή της Klik Records. O dub ήχος κυριαρχεί για ακόμη μια φορά καθιστώντας τον έναν από τους κύριους Έλληνες εκφραστές του. Μελωδικός όπως πάντα, jazzy και γεμάτος συναίσθημα. Οι cinematic συνθέσεις χαρίζουν απλόχερα ταξίδια σε μακρινούς προορισμούς, όχι όμως επάνω σε πολυτελή μαγικά χαλιά, απόμακρα, αλλά όμορφα και ταπεινά, δίπλα σε απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Ο Cayetano κατάφερε και πάλι να δημιουργήσει την ιδανική ατμόσφαιρα για να κάνει το κοινό του ακόμα μεγαλύτερο, ακόμα πιο πιστό.
Tracks:
1. Glassleaves
2. Day After Day
3. When You Come Home
4. The Better Man
5. All I Can Do
6. Fairy Tales......!!!
7. The K Blues
8. Sleepless And Mr Coffee
9. Without You
10. Left My Girl For A Bizarre Sextet
nouvelle vague.. είναι μια μπάντα που σιγούρα αν ακούσεις σιγα σιγα θα την αγαπήσεις..να στο θέσω αλλιώς..πολυ καλοί μουσικοί μαζέμενοι στη σκήνη, διασκευάζουν κομάτια του 1975 με τελη του '80, συγκρότηματα όπως οι Joy Division, Clash ,Cure, XTC,Depeche mode,Public image Limited,Dead Monkeys κ.α.'Επισης μπορώ να στο θέσω αλλίως τί κάνουν οι Nouvelle vague παίρνουν κομμάτια που λατρεύεις και σε κανούν να τα ξαναερωτεύτεις πάλι από την αρχή...
Αύριο στο Principal Club
' Sex & Drugs & Rock'n'Roll ' . Ολόκληρος τρόπος ζωής, κατάφερε να χωρέσει σε ένα ρεφρέν. Ρεφρέν που απεικονίζει τη ζωή του εμπνευστή του, Ian Dury.
' Δεν ήταν από τους καλύτερους ανθρώπους, αλλά σίγουρα από τους πιο ενδιαφέρων. '
Τα παιδικά του χρόνια ήταν άσχημα, έβλεπε σπάνια τον πατέρα του, στα επτά του χρόνια προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα και μετά την νοσηλεία του, μεταφέρθηκε σε Ίδρυμα για παιδιά με φυσικές και πνευματικές ανάγκες. Η ζωή του εκεί περιγράφεται ανυπόφορη λόγω των 'διαστροφικών' καθηγητών και των καθημερινών συνθηκών. Ακολούθησε η σχολή καλών τεχνών από την οποία έφυγε γιατί όπως είπε ο ίδιος, τα πήγαινε τόσο καλά, που κατάλαβε ότι δεν πρόκειται να γίνει καλύτερος. Αργότερα βέβαια, πήρε το δρόμο που τον έκανε γνωστό και τον ανάδειξε ως έναν από τους μεγαλύτερους τραγουδοποιούς. Μεγάλο κεφάλαιο της μουσικής σκηνής του '80 και μεγάλη έμπνευση για τις επόμενες.
Η ζωή του χώρεσε στη μεγάλη οθόνη δέκα χρόνια μετά το θάνατο του. Με εξέπληξε θετικά η επιλογή και το αποτέλεσμα του Andy Serkis στο να υποδυθεί τον Ian. Σαν ταινία δεν συγκινεί, σαν φαν του Dury συγκινείσαι. Ιδού το trailer...
.
Νοσταλγία. Έντονο αίσθημα επιθυμίας επιστροφής σε κάτι που όταν το θυμηθείς, το πρόσωπο σου αποκτά ξαφνικά μια ιδιαίτερη λάμψη και τα χείλια παίρνουν μια μορφή, που δεν την συνηθίζουν τελευταία..Κλείνεις τα μάτια και αναπολείς στιγμές, τα παιδικά σου χρόνια, τον πρώτο σου αγνό έρωτα, την ζωή τότε . Την ζωή τότε...Άραγε πόσοι νέοι θα νοσταλγήσουν αργότερα, την ζωή τώρα; Νοσταλγός άλλης εποχής. Εποχής που δεν ήσουν παρών, που και εκείνη είχε τις αναποδιές της, τα ελλατώματα της, τις δυσκολίες της αλλά στα μάτια σου φαντάζει ιδανική. Ρομαντικός ενίοτε, λάτρης περασμένης δεκαετίας, αυτοκινήτων που στα μάτια άλλων φαντάζουν παλιές λαμαρίνες, ξεπερασμένης ίσως μουσικής..
Η τεχνολογία προχωράει με υπερβολικά γρήγορους ρυθμούς, και εμείς στη μέση, τρέχουμε να ακολουθήσουμε μην τυχόν και μας ξεχάσει πίσω..Άραγε θα ήταν κακό..; Να μέναμε μακριά από τις σύγχρονες ανέσεις που μας προσφέρει το διαδύκτιο; Το γυάλινο κουτί, με τα λογής λογής ανθρωπόμορφα πλάσματα που αγορεύουν, διδάσκουν, συμβουλεύουν και υπνωτίζουν; Χωρίς την αγαπημένη μας νέα ψηφιακή μουσική..?
Από τα ηχεία ακούγεται μια υπέροχη μελωδία, σε αναγκάζει να κλείσεις τα μάτια σου, και ξαφνικά ηρεμείς . Ότι κενό και να υπάρχει μέσα σου, εκείνη τη στιγμή γεμίζει. Γεμίζει με εικόνες, εικόνες δικές σου, εικόνες από κάτι που έχεις δεί στο χαζοκούτι και σου έμεινε για κάποιο λόγο, εικόνες που φαντάζεσαι διαβάζοντας τες από ένα βιβλίο που δανείστηκες από έναν φίλο, εικόνες κλεμμένες από το εξώφυλλο ενός τεύχους.
Ίσως να σκεφτείς ότι βρίσκεσαι σε μια ερημική παραλία, τριγυρισμένος από φοινικόδεντρα και ξαπλωμένος στην αμμουδιά να απολαμβάνεις το ηλιοβασίλεμα. Βλέπεις το πρόσωπο σου για πρώτη φορά γαλήνιο.
Ίσως, ότι απολαμβάνεις το πρωινό σου καφέ στο χαμηλό μπαλκόνι, και ξαφνικά νότες του Χατζιδάκη ,απο τη λατέρνα που περνά, να σε κάνουν συντροφιά. Και το βαλς σαν βάλσαμο, το νιώθεις μεσ' το αίμα.
Ίσως έχεις εξερευνήσει μέρη μακρινά, περπάτησες όλο τον κόσμο, γνώρισες διαφορετικούς ανθρώπους , και κατά έναν (καθόλου) περίεργο τρόπο, ήσασταν ίδιοι. Κάπου στη Σαχάρα τους συνάντησες, παρόλο που δεν κατάλαβες τον στίχο, ένιωσες το τραγούδι σαν να ήταν γραμμένο στη γλώσσα σου.
Ίσως ότι πίνεις το ουζάκι σου σε ένα παλιό ξύλινο τραπέζι, η ορχήστρα απέναντι σου. Οι συζητήσεις δεν είναι του παρόντος, ο ήχος του τρίχορδου είναι ο μόνος που έχει τον λόγο. Εδώ, ο κάθε στίχος αποτυπώνει ένα βάσανο, έναν έρωτα, τη ζωή..Και εσύ ταξιδεύεις με την καρδιά σου..
Ίσως να βρέθηκες κάποια στιγμή σε ένα σοκάκι της Νέας Υόρκης. Τίποτα γύρω σου δεν σου θύμιζε την εποχή που ζείς. Ντυσίματα που σου φαίνονταν παράξενα, χτενίσματα, συμπεριφορές. Κάτι σε χάιδεψε τα αυτιά, γνωστός ο ήχος.
Αργότερα θα ανοίξεις τα μάτια, θα αντικρίσεις ξανά το κελί της καθημερινής σου ρουτίνας, θα αντικρίσεις έξω την ρυτιδιασμένη καθημερινότητα, ανθρώπους κουρδισμένους για το πρόγραμμα τους, που η λέξη καλημέρα δεν είναι μέσα σε αυτό. Και θα ανοίξεις ξανά το χαζοκούτι, θα αναρωτηθείς για ακόμα μια φορά, 'Μας περνάνε για μαλάκες ;'. Θα την κλείσεις απογοητευμένος και επηρεασμένος και θα θελήσεις να ξανακλείσεις τα μάτια σου έστω για λίγο, για να ξαναβρεθείς εκεί που ήσουν, εκεί που όλα έμοιαζαν τόσο γαλήνια. Εκεί, που παρόλο που δεν είχες τόσες πολυτέλειες, δεν σου έλειπε τίποτα, ίσως και να είχες περισσότερα.
Στο χέρι του καθενός είναι να φέρει τη κοινωνία στα μέτρα του, πόσο μάλλον τη ζωή του . Ακόμα και αν είναι αναγκασμένος να συμβαδίσει με τρόπους ζωής που δεν είναι στις επιλογές του, μέσα του θα υπάρχουν πάντα η σκέψεις, που σαν θα κλείσει τα μάτια του, θα τις βρει μπροστά του. Λέτς γκόου ε τρίπ του Κύθηρα...
Το τελευταίο καιρό, ένα νέο ρεύμα έχει βαλθεί να παιδέψει τους τζόκεϊ στη Μ.Βρετανία. Όχι, αυτή τη φορά δεν κυνηγάνε να προλάβουν μία καινούργια κυκλοφορία ή έναν νέο ψηφιακό ήχο. Ούτε κυκλοφόρησε ακόμα ένα από τα λογισμικά που με την εγκατάσταση τους, ο ρόλος τους περιορίζεται στο να βελτιώσουν τη κώμη τους. Αυτή τη φορά, και χαίρομαι που το λέω, πάνε πίσω..
Ήδη, αρκετοί Άγγλοι djs που ασχολούνται με τη funk, το καλοκαίρι που μας πέρασε, άλλαξαν το γνωστό ήχο της δεκαετίας του ΄70, με τον λιγότερο γνωστό, έως και άγνωστο, των R&Bs του '50 και του '60.
Φυσικό είναι να μιλάμε για μόδα, αλλά και πάλι, κερδισμένοι βγαίνουμε εμείς, καθώς οι δισκογραφικές, θα σπεύσουν να κυκλοφορήσουν ανάλογα κομπιλέισιονς. Το πρώτο δεν άργησε.
Ο Keb Darge, που θεωρείται ως ο προπορευόμενος αυτής της σκηνής, κυκλοφόρησε το δικό του άλμπουμ με τίτλο 'Legendary Rockin’ R&B'. Σπάνια κομμάτια, κομμάτια που δεν έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία, αποτελούν το πρώτο άλμπουμ από μια συλλογή που πρόκειται να συνεχιστεί άμεσα.
A liitle taste.... Freedom Riders ,
Irish Rock ,
Lonely Travellin
