Εκείνη...

Μουσική..τελικά πολύ ύπουλη υπόθεση. Είναι αυτό που μπορεί να σε συνεπάρει κάπου μακριά, να κάνει τον χτύπο της καρδιά σου να αλλάξει ρυθμό, να σε κάνει να θυμηθείς κάτι που ίσως θα ήθελες να ξεχάσεις ή να σε βοηθήσει να το καταφέρεις. Μπορεί να καθορίσει την διάθεση σου, να αγγίξει την ψυχή ενός ατόμου και να τον οδηγήσει κάπου όπου δεν περίμενε να πάει ή κάπου πού θα ήθελε να είναι. Μπορεί αν σε βρεί στα πρόθυρα της μοναξιάς να σε σπρώξει πιο βαθιά σ'αυτή ή να σε βγάλει. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που να μην έχει ένα κομμάτι να του θυμίζει κάτι, ένα πάρτυ, ένα αστείο περιστατικό, μια αγάπη παλιά ή μια αγάπη ανεκπλήρωτη. Η επιλογή του είδους μουσικής, είναι αποκλειστικά στα γούστα του καθενός, το πως εκφράζεται, με ποιόν ήχο, ποιό στιχο, αλλά όλοι στο τέλος αφήνονται στην φωνή του τραγουδιστή ή της τραγουδίστριας να τους ταξιδέψει εκεί που θα ήθελαν να 'ναι. 


Άρχισα να είμαι σίγουρος οτι εκτός από την διασκέδαση μας..ολόκληρη η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από νότες.


Παρέα, αλκοόλ, τρανζίστορ...κλασική περίπτωση..και το κινητό σε επικίνδυνη απόσταση. Ίσως να είναι λάθος ίσως και να βγεί σε καλό. Το ρεφραίν σε έφερε στο μυαλό μου και ξαφνικά το μόνο που θέλω να ακούσω αυτή τη στιγμή, είναι η φωνή σου. Το ξέρω πέρασε καιρός, προσπαθώ και εγώ να φανώ εγωιστής, εσύ πάντα ήσουν. Δεν θα σου τηλεφωνήσω, αν ήθελες να με ακούσεις θα το έκανες μόνη σου. Σίγουρα περνάς καλά εκεί που είσαι, θα προσπαθήσω να καταφέρω και εγώ το ιδίο. Θα σε ξεχάσω. Στο επόμενο πρόθυμο να πνίξει τον πόνο μου, κορίτσι, θα χαθώ. Απόσταση...ωραία δικαιολογία διαλέξαμε. Βολευτήκαμε στα λόγια άλλων και στους στίχους χιλιοειπωμένων τραγουδιών αντί να προσπαθήσουμε να γράψουμε το δικό μας. 


Σε έμαθα να διαλέγεις την μουσική που ακούς, να διαλέγεις όπως θεωρούσα εγώ την ποιοτική, να ξεχωρίζεις τον καλλιτέχνη από την εικόνα..και όμως κάτι ώρες μου έρχεται στο μυαλό αυτο το χαζοτράγουδο που άκουγα όταν σε τηλεφωνούσα.. Πριν ξεκινήσω θέλω να πώ οτι το μετάνιωσα..φάνηκα μικρός..όπως μου είπες και εσύ λίγο καιρό μετά... 'Σε είχα και σε άφησα'...Μικρος..Δεν το έχω πεί πουθενά...Προσπάθησα να σε φωτογραφήσω σε ένα τραγούδι, το δικό μου τραγούδι. Πήρα χαρτί και στυλό και άρχισα να γράφω. Στην αρχή είχα μόνο ιδέες, απλά περιστατικά που μου είχαν μείνει ακόμα στο μυαλό. Όταν έβαλα την εικόνα σου μπροστά μου, ήρθαν όλα μόνα τους, θυμήθηκα. Έπιασα στα χέρια και την κιθάρα. Προσπάθησα να τα συνδυάσω. Ίδρωσα, θύμωσα, οι γνώσεις μου εδώ είναι πολύ λίγες για αυτό που νιώθω. Και εδώ μικρός.... 


Θυμάμαι που ήμασταν σε ένα μαγαζάκι, μια μουσική σκηνή, τραγουδήσανε από το διπλανό τραπέζι, θα έσκαγα, αγχώθηκα, δεν ξέρεις πώς γυρνούσε από το μυαλό μου η ιδέα να αρπάξω το μικρόφωνο και να σε σιγοτραγουδίσω αυτά που δυσκολέυομαι να σε πώ με λέξεις. Αλλά δεν το έκανα...Δειλός...
Χαθήκαμε...Πόσο μπορώ να ταυτιστώ με τον Μίλτο όταν ακούω  ''Ότι αγαπάς δεν τελιώνει..και εγώ ακόμα σ'αγαπώ..'. Να δακρύσω..? Είναι εύκολο για μένα..ανάθεμα αν το παρατηρήσεις..και αν το κάνεις θα σε έχω χάσει σίγουρα....


Σε είχα πεί πολλά, περισσότερα από κάθε άλλη. Σε είδα να κλαίς. Έπεσα και εγώ. Κατάλαβα οτι κάποιος άλλος στο προκάλεσε αυτό...και εγώ να είμαι δίπλα σου και να μην μπορώ να σε κάνω να νιώσεις καλύτερα...Στα είπα μετά όλα..Μάταιο..'Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί...Θέλω να μη θυμάμαι....' . Αποδείχτηκες λίγη..


Για ΄σένα δεν γράφω..δεν νομίζω να ήξερες τι ένιωθα για σένα..ποτέ μου δεν σε είπα τίποτα..¨Ημουν μικρός..μικρός και δειλός..


Δεν είσαι μία...Είσαι πολλές...Διαφόρετικής ηλικίας,εμφάνισης,συμπεριφοράς και τρόπων.
Αλλά είσαι εσύ..Η Γυναίκα, το κορίτσι, το θυληκό.. Εκείνη...α ρε Δεληβοριά...


                                                                                                         Mωυσής Σ.